√تـــــــڪ ستاره ـڪوتـڪ√

سکوتم را به باران هدیه کردم

تمام زندگی را گریه کردم

نبودی در فراق شانه هایت

به هر خاکی رسیدم تکیه کردم

سنگین تر از آنم ک با گریه سبگ شوم . . .

ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ . . .

ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺁﺧﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﺧﻮﺭﺩﻡ !

آنقدر بغضهایم را قورت دادم و

خندیدم ک خدا هم باورش شد چیزی نیست . . .

گاهی بی صدا نگاهت میکنم . . .

مرا ببخش برای این نگاه های پنهانی ،

 شاید اگر بغضم فرو نشیند صدایت کنم . . .

به تو مینگریستم ، تو میگریستی

و می پنداشتی که این هیچ است و هیچ

من گریستم ، به دفعات تعداد اشک های آن روزت

و تو دیگر نیستی که بنگری

اکنون ، نوبت گریه است . . .

بعضی اشک‌ها هستند، بی‌دلیل ، بی‌بهانه ،

یک‌دفعه‌ای، نصف‌ شبی . . .

عجیب ، آدم را آرام می‌ کنند . . .

می گویند این اشک های بی بهانه سندشان به نام خداست

چقد سخته وقتی ازت میپرسه “ ناراحت شدی ؟ ”

اشک از چشات بریزه و بگی اشکال نداره . . .

کاش کسی باشد تا بغضهایم را قبل از لرزیدن چانه ام بفهمد

کاش . . .

دست خالی‌ که نمی‌شود به پیشواز خاطره رفت !

من هم وقتی‌ چمدانم پر از گریه شد راه می‌‌افتم . . .

این اشک های بی دلیل من ، باز هم تو را بهانه می کنند !

می بینی چه شادمان بر سرسره گونه های من میلغزند ؟!

حق دارند ، آخر از زندان دلتنگی من،این بار هم گریخته اند . . .

جای خالیت را آنقدر با چشمانم آب میدهم که باز کنارم سبز شوی . . .

خدایا ؟ حواست هست ؟

صدای هق هق گریه هایم از گلویی می آید

که تو از رگش به من نزدیکتری . . .

کاش یکی پیدا میشد که وقتی میدید گلوت ابر داره

و چشمات بارون ، به جای اینکه بپرسه “ چته ؟

چی شده ؟ ” ؛ بغلت کنه و بگه “ گریه کن ” . . .

گاهی با یک قطره ، لیوانی لبریز می شود

گاهی با یک کلام ، قلبی آسوده و آرام می گردد

گاهی با یک کلمه ، یک انسان نابود می شود

گاهی با یک بی مهری ، دلی می شکند

مراقب بعضی” یک ها “باشیم !

در حالی که ناچیزند ، همه چیزند . . . !

اشکی که بی دلیل بیاید ، اشکدلتنگی نیست ،

اشک بی کسی است !

فقط رفت بدون کلامی که بوی اشک دهد . . .

فقط رفت بدون نگاهی که رنگ حسرت داشته باشد . . .

فقط رفت . . .

فقط رفت و من شنیدم که توی دلش گفت : راحت شدم . . .

می دونستی اشک گاهی از لبخند با ارزش تره ؟

چون لبخند رو به هر کسی می تونی هدیه کنی

اما اشک رو فقط برای کسی می ریزی که نمی خوای از دستش بدی .

تمام عشق تو را قطار جدایى روى ریل سرنوشتم برد

ولى هنوز گل یادت اینجا گوشه اى از قلبم منتظر برگشتنت است . . .

من هر روز یادت را با اشکهایم آب میدهم . . .

کو دهقان فداکار احساس هایت ؟

اشک های تلخی که بر گورها می چکند ،

حرف هایی هستند که روزگاری باید بر زبان می آمدند . . .

ببین با من چی کار کردی ، ببین دیگه نمیخندم

تو برمیگردی با گریه ، دوباره ، شرط میبندم !

دو ابر که عاشق یکدیگر می شوند ، بغض می کنند

و یکدیگر را در آغوش می کشند ا

ما نمی دانند این وصال نابودشان می کند . . .

حالا اشکها هم شبیه تو شده اند گریه که میکنم نمی آیند . . .

اون منم که عاشقونه شعر چشماتو میگفتم

هنوزم خیس میشه چشمام وقتی یاد تو می افتم

هنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره

هنوزم میگم خدایا کاشکی برگرده دوباره . . .

اونی که گریه می کنه یه درد داره

اما اونی که می خنده هزار و یه درد . . .

اشک ها قطره نیستند بلکه کلماتى هستند

که مى افتند فقط بخاطر اینکه پیدا نمیکنند

کسى را که معنى این کلمات را بفهمد . . .

خدایا یا فریاد گلویم را بگیر یا بغض گلویم را . . .

هر کدام راه دیگری را بسته اند !

مرا می شکنی

سرت را با افتخار بالا می گیری

ببین از سقف بالای سرت

چگونه اشک چکه می کند . . .

مغرور نباش

که روزی این سقف شکسته

روی سرت خراب می شود . . .